این پرتره را آگیدیوس سادلر از نقاشان مشهور آن زمان، از مهدی قلی بیک کشیده است. مهدی قلی بیک یکی از سفرای دربار شاه عباس صفوی بود که مدتی را در پراگ پایتخت امپراتور رودولف دوم گذراند. سرنوشت مهدی قلی بیک نامعلوم مانده و مشخص نیست پس از عزیمت از پراگ چه بر سر او آمده است. متاسفانه مهدی قلی بيک مثل ديگر سفيران ايرانی، هرگز از ماموريتهای خود اثری بر جا ننهاده است.
حمامنی در زبان سواحیلی به معنای محل حمام است و به حمام هایی اطلاق میشود که به شکل و شیوه گرمابه های ایرانی در شهر زنگبار کشور تانزانیا ساخته شده اند. به دستور سلطان برغش بن سعید در سال ۱۸۸۸ گروه ویژه‌ای از معماران ایرانی از شیراز به زنگبار آمدند و این حمام‌ها را برای استفاده همگانی ساختند. امروزه محله‌ای که گرمابه‌های ایرانی در آن قرار دارند به این نام نامیده می‌شوند. گرمابه‌های ایرانی زنگبار از جاذبه‌های گردشگری این شهرند.
نشانی پیوند در بالاترین
نشانی فرتور
نشانی نوشته
دیدن این ویدئو رو توصیه میکنم!
اگر من کاره ای میشدم در ایران، در فردای آزادی، میگفتم تندیس مادر سهراب، بانو پروین فهیمی رو، در میدان مادر تهران نصب کنند.
در سال 1007 هجری قمری شاه عباس صفوی در قزوین با رابرت شرلی آشنا شد. او به دلیل رشادت بسیار در جنگ ایران با عثمانی به سپهسالاری ارتش ایران رسید و عملا به عنوان اولین سفیر ایران (شاه عباس) روانه اروپا شد. حضور رابرت شرلی با پوشش ایرانی در دربار انگلیس سبب شد تا واندایک نقاش چارلز دوم از او با این لباس تصویری بکشد. رابرت شرلی در اين تابلو، با عمامه ای بزرگ بر سر و جامه زراندود منقش، بيشتر به يک دولتمرد ايرانی شباهت دارد تا انگليسی. در کنار او تابلوی همسر مسیحی اش ترزيا شرلی که از قفقازی های ايران بود و در ايران با رابرت شرلی ازدواج کرده بود، با تفنگ و ساعت در دست (به نشانه فن آوری فرنگی در ایران) قرار دارد.
مجموعهای گردآوری شده از تمبرهای ایرانی که از 11 دی ماه ۱۳۵۱ تا ۱۵ خرداد ۱۳۵۲ از سوی وزارت پست و تلگراف و تلفن، منتشر شده است. مجموعهی حاضر دوازده تمبر را در برمیگیرد و برای بررسی اجمالی درباره خط ایرانی و دگرگشت آن در ایران ارائه میشود.
شماره 1 : خط نقشی «هیراتیک» کنده شده زیر تندیسی از پا – هزاره پنجم پیش از میلاد
=
شماره 2 : خط علائمی «ادئوگرام» مادر خط میخی نقشی – نقش از یک مهر استوانهای حدید
=
شماره 3 : خط نقشی میخی «کونیفرم» از هزاره دویُم پیش از میلاد – نقش از یک مهر استوانه عقیق
=
شماره 4 : نمونه خطی که مادر خط آریایی است «آرامی» – از هزاره اول پیش از میلاد – نقش از مهر استوانه عقیق
=
شماره 5 : خط پارسی باستان – در آغاز دوران هخامنشیان – نقش از مهر استوانهای حدید نبر شاه با شیر
=
شماره 6 : خط میخی پارسی – نقش داریوش بزرگ – روی مهر استوانهای عقیق سفید
=
شماره 7 : خط آریایی در روی مهره استوانهای عقیق
=
شماره 8 : خط آریایی با نقش داریوش بزرگ روی نگین یاقوت
=
شماره 9 : خط «خروشتهی» یا «آریانه» ماخذ ار خط آریان، گونهای از خط پهلوی اشکانی – نقش از روی لوح عقیق سرخ و سفید
=
شماره 10 : خط اشکانی (پارتی) با نقش یکی از پادشاهان روی نگین عقیق
=
شماره 11 : خط اشکانی میانه و نقش یکی از پادشاهان روی نگین عقیق
=
شماره 12 : خط «گشتگ دبیره» ساسانی و نقش یکی از پادشاهان روی نگین عقیق
=
برگرفته از «سهم ایرانیان در آفرینش خط در جهان» – شادروان دکتر «رکن الدین همایون فرخ»، انتشارات آرمانخواه
ضرب مدال برنز از محمدرضا شاه پهلوی و ریچارد نیکسون رئیس جمهور امریکا به مناسبت دو هزار و پانصدمین سالگرد پایه گذاری امپراطوری پرشیا (ایران) توسط کورش کبیر و نخستین اعلامیه حقوق بشر.
برای اسلامیستها و ناسیونالیستها در تاریخ ترکیه لطیفه خانم زنی است ناخوشایند. او در دهه بیست میلادی در تاریخ جوان جمهوری ترکیه نموداری بود از زنی مستقل. ازدواجش با مصطفی کمال (آتاتورک) تنها دوسال دوام داشت. تاریخ‌نویسان (ناسیونالیست) ترک از او به عنوان زنی با خویی مردانه نام میبرند، چرا که لطیفه شوهرش را به نام ( و نه پاشا و یا جنرال) مینامیده، چرا که در سیاست نظر داشته و آنها را هم علنی عنوان میکرده. لطیفه خانم در سال ١٨٩٨ در ازمیر بدنیا آمد. پدرش (مؤمر بای) تاجری ثروتمند بود. لطیفه در پاریس و لندن حقوق خواند و به هشت زبان تسلط داشت. او پیانو را با مهارت مینواخت و به ورزشهای مورد علاقه‌اش یعنی تنیس و اسب سواری میپرداخت. هیچگاه به جز در یک مورد که با آتاتورک به آناتولیا سفر کرد از حجاب استفاده نکرد. لطیفه مهمترین مشاور سیاسی در کنار شوهرش بود و همان او بود که برای حق رأی زنان تلاش کرد. بعد از جدایی عاطفه به استانبول برگشت و یک زندگی در انزوا ولی همچنان فعال را در پیش گرفت. او با نام مستعار فاطمه صالیحا به کشورهای مختلف سفر کرد و به نوشتن رمان و مقاله پرداخت…
نشانی پیوند در بالاترین
نشانی نوشته
نشانی فرتور
ایران سرزمین اقوام شریفی است که دارای تاریخ، فرهنگ و فلکلور خاص و غنی بوده و قرنهاست در کمال مسالمت ضمن پیوند تاریخ و فرهنگ برای اعتلا و آبادانی این مرز پرگهر می کوشند. گرجیها مردمانی نجیب، مهمان نواز، مقاوم و ستمدیده هستند که تاریخی پر فراز و نشیب را برای بقای خود پشت سر نهاده اند. شاه طهماسب در چهار حمله خود حدود سی هزار گرجی را به ایران کوچانید. شاه عباس طی حملات مکرر و ویرانگرانه خود نزدیک دویست هزار گرجی را به اجبار روانه ایران ساخت. در دوره افشاریه نیز قریب سی هزار گرجی به ایران کوچانده شدند. در دوره قاجار نزدیک بیست هزار گرجی به ایران کوچانده شدند. گرجیها هم اکنون در نواحی مختلف ایران پراکنده اند. فریدونشهر و بوئین میاندشت بزرگترین و اصلی ترین نواحی گرجی نشین ایران هستند. در منابع صفویه به اسامی فراوانی از حکام، امرا و شعرای گرجی بر می خوریم که در تشکیلات کشوری و لشکری و فرهنگی ایران در صدر امور بوده اند. گل سرسبد شخصیت های گرجی در ایران که خدمات شایسته و عظیمی انجام دادند افراد خاندان اوندیلادزه یعنی اللهوردیخان و امام قلی خان بودند. اللهوردیخان که در کودکی به اسارت آورده شده بود به دلیل لیاقت و صداقت به سرعت مدارج ترقی را پیموده و به بالاترین منصب آن زمان یعنی اولین سپهسالار شاه عباس دست یافت. وی بانی پل اللهوردیخان (سی و سه پل اصفهان) است که به یاد تعداد حروف زبان مادری اش (گرجی) برای آن سی و سه دهانه تعبیه کردند…
رومن رولان (1866 – 1944)، نویسنده فرانسوی و برنده جایزه نوبل ادبیات سال 1915، نه تنها خالق رمان 10 جلدی «ژان كریستف»بود، بلكه بیوگرافی های قطوری درباره مشاهیر جهان از جمله: بتهوون، تولستوی، گاندی، هندل، گوته و غیره نیز نوشت. ازجمله آموزگاران صلح خواهی و طبیعت گرایی عرفانی او، غیر از تولستوی و اسپینوزا، گاندی و فلسفه هند بودند. او در سال 1924 بیوگرافی گاندی را منتشر نمود و گاندی او را در سال 1931 در این رابطه در سوییس ملاقات نمود.
این سرقلیان مینا کاری و آب طلاکاری شده که نقش مادر و فرزند و امضای فردی به نام ابراهیم را بر روی خود دارد، مربوطست به دوران قاجار. قلیان در این دوران بخشی از ضرورتهای زندگی بود. اشراف و بزرگان در خانه های خود انواع قلیان نگهداری می کردند که بعضی از آنها جواهرکاری شده بودند.
محافظه‌كار 
